Um helgina fór fram 2ja daga námskeið í hraðaþjálfun með Martin Rooney. Þátttakendur áttu von á að fá aðeins
fullt af nýjum æfingum og læra meira um tækni en fengu svo miklu, miklu meira.
Það sem einkenndi kennslutækni Rooney's var ástríða hans fyrir þjálfun og fyrir að kenna, fræða og hvetja. Hann lagði gífurlega
mikla áherslu á að blása eldmóði í íslenska þjálfara og láta þá fara í mikla sjálfsskoðun. Hvernig
þjálfarar þeir eru, hvernig þeir hvetja fólkið sitt, hvernig fyrirmyndir þeir eru, hvert þeir stefna, hvaða hindranir þeir láta stoppa
sig og hvers vegna, hvernig þeir aðgreina muninn á einhverju sem er erfitt og ómögulegt, hvernig hugsanir þeirra verða að veruleika, hvernig fólk
þeir umgangast, hvernig þeir tala við sjálfa sig og þar fram eftir götunum.
Í lok námskeiðsins, klukkan 17.30 á sunnudegi eftir að fólk hafði verið hjá honum frá klukkan 9 um morguninn en sat ennþá
með 100% einbeitingu sagði hann lokasöguna. Hún var um mörgæsirnar sem fóru á helgarnámskeið til að læra að fljúga en
flestir vita að það er mörgæsum lífsins ómögulegt. Kennarinn sannfærði þær svo djúpt um að þær gætu
flogið að að lokum flaug ein mörgæsin og viti menn, í næstu tilraun flugu þær allar, því þær trúðu því
að þær gætu flogið. En hvað gerðist svo? Mörgæsirnar löbbuðu allar heim af námskeiðinu.
Boðskapur sögunnar var sá að við getum lært margt á helgarnámskeiði en ef við notum það ekki þá höldum við bara
áfram að gera sömu hlutina og við gerðum áður. Og ef við gerum alltaf það sama, þá verðum við alltaf eins.
Þökkum öllum þátttakendum kærlega fyrir komuna og samveruna. Rooney mun án efa koma aftur til okkar einhvern daginn.
Myndir frá námskeiðinu eru að finna hér.